Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πώς οι γιατροί κρίνουν ότι κάποιος είναι καταθλιπτικός! Εγώ είχα συνδέσει την κατάθλιψη με αγέλαστα πρόσωπα, συνεχώς δυστυχισμένους ανθρώπους... Αλλά, οι γιατροί, που ξέρουν κάτι παραπάνω, έχουν διαφορετική άποψη. Κι έτσι φορτώνουν τους "καταθλιπτικούς" με χαπάκια. Μπαίνει δηλαδή ο καταθλιπτικός σε καραντίνα κι αρχίζει να προσέχει μη τυχόν και φτάσει εκεί όπου δεν υπάρχει γυρισμός... Αναρωτιέμαι αν η μελαγχολία έχει σχέση με την κατάθλιψη ή είναι κάποιο στάδιο προς αυτήν! Δεν ξέρω, αλλά στην επόμενη συνάντηση με τη γιατρό μου, θα ρωτήσω, για να μπορέσω να καταλάβω αν αυτό που λέει η φωτογράφος Νικόλ Αλεξανδροπούλου, ότι δηλαδή «η μελαγχολία είναι το συναίσθημα που ενώνει τους ανθρώπους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο», έχει κάποια βάση. «Είναι η στιγμή που κοιτάς τον εαυτό σου». «Μελαγχολία» είναι και ο τίτλος της έκθεσης, στην «Τεχνόπολη», όπου εκτίθενται σαράντα πορτρέτα διάσημων και άσημων της Νικόλ Αλεξανδροπούλου.
Έχει φωτογραφίσει ανάμεσα σε άλλους τον Ισπανό τενόρο Χοσέ Καρέρας, τον Ρώσο βιολοντσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς, τον Αμερικανό ηθοποιό Μίκι Ρουρκ, τη Μόνικα Μπελούτσι. Ο μόνος που της έχει ξεφύγει ως τώρα είναι ο Μπερλουσκόνι, καθώς μένοντας για 17 χρόνια στη Ρώμη, έχει φωτογραφήσει σχεδόν όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της Ιταλίας.
Η Νικόλ Αλεξανδροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έφυγε αμέσως μετά το Λύκειο για σπουδές Ιστορίας της Τέχνης, Φωτογραφίας και Κινηματογράφου. Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας ψυχιατρεία και γηροκομεία για μια εταιρεία τροφίμων. Εκεί ανακάλυψε στα μάτια των ανθρώπων το κοινό αίσθημα, την κοινή σκέψη, τη μελαγχολία.
Επειδή η φωτογράφηση είναι κάτι σαν συνεδρία, όπως μας είπε η ίδια, καταφέρνει να αφεθούν στα χέρια της και οι πιο δύσκολοι άνθρωποι. «Όταν η σχέση μεταξύ φωτογράφου και φωτογραφιζομένου επιτευχθεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει η στιγμή που θα σκύψει μέσα του. Κι εγώ είμαι έτοιμη να πιάσω τη στιγμή». Το πιο δύσκολο ως τώρα πορτρέτο ήταν του σκηνοθέτη Μπράιαν ντε Πάλμα, ο οποίος επέμεινε να την κινηματογραφεί τη στιγμή που εκείνη φωτογράφιζε. Σε κάποια στιγμή ήταν έτοιμος να σηκωθεί να φύγει, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.
Έχει φωτογραφίσει ανάμεσα σε άλλους τον Ισπανό τενόρο Χοσέ Καρέρας, τον Ρώσο βιολοντσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς, τον Αμερικανό ηθοποιό Μίκι Ρουρκ, τη Μόνικα Μπελούτσι. Ο μόνος που της έχει ξεφύγει ως τώρα είναι ο Μπερλουσκόνι, καθώς μένοντας για 17 χρόνια στη Ρώμη, έχει φωτογραφήσει σχεδόν όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της Ιταλίας.
Η Νικόλ Αλεξανδροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά έφυγε αμέσως μετά το Λύκειο για σπουδές Ιστορίας της Τέχνης, Φωτογραφίας και Κινηματογράφου. Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας ψυχιατρεία και γηροκομεία για μια εταιρεία τροφίμων. Εκεί ανακάλυψε στα μάτια των ανθρώπων το κοινό αίσθημα, την κοινή σκέψη, τη μελαγχολία.
Επειδή η φωτογράφηση είναι κάτι σαν συνεδρία, όπως μας είπε η ίδια, καταφέρνει να αφεθούν στα χέρια της και οι πιο δύσκολοι άνθρωποι. «Όταν η σχέση μεταξύ φωτογράφου και φωτογραφιζομένου επιτευχθεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει η στιγμή που θα σκύψει μέσα του. Κι εγώ είμαι έτοιμη να πιάσω τη στιγμή». Το πιο δύσκολο ως τώρα πορτρέτο ήταν του σκηνοθέτη Μπράιαν ντε Πάλμα, ο οποίος επέμεινε να την κινηματογραφεί τη στιγμή που εκείνη φωτογράφιζε. Σε κάποια στιγμή ήταν έτοιμος να σηκωθεί να φύγει, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.
No comments:
Post a Comment