Στις 22 Σεπτεμβρίου η Αθήνα ετοιμάζεται να «γιορτάσει» την Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, επιτρέποντας τις δωρεάν μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενα ετήσιο πια έθιμο που σχεδόν κανείς δεν παίρνει είδηση εκτός από όσους ήδη χρησιμοποιούν τακτικά τα μέσα μαζικής μεταφοράς και σκουντιούνται μέσα στα λεωφορεία. «Μην το χτυπάτε το εισιτήριο, είναι δωρεάν σήμερα», λέει ο ένας στον άλλο και μ’ αυτές τις χαριτωμένες παραινέσεις σπάει κάπως η ρουτίνα.
Οσοι έχουν καλή μνήμη θα θυμούνται ότι η Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο ξεκίνησε στην Ελλάδα πολύ πιο φιλόδοξα. Εκλειναν κάποιοι δρόμοι, το υπουργείο διοργάνωνε μαζικές εξορμήσεις με ποδήλατα κι άλλα ωραία. Το βράδυ στα δελτία ειδήσεων αγανακτισμένοι οδηγοί «στόλιζαν» τον υπουργό ή τον δήμαρχο για τις ωραίες τους ιδέες.
Ετσι οι ωραίες ιδέες άρχισαν να μένουν στα συρτάρια όχι γιατί εξέλιπε η κοινωνική συναίνεση, αλλά επειδή ήταν φανερό πως καμία πρωτοβουλία αυτού του είδους δεν πρόκειται να έχει την παραμικρή επιρροή στους πολίτες. Την επόμενη ημέρα δεν είχε αλλάξει τίποτα. Ετσι το υπουργείο Μεταφορών περιορίζεται τα τελευταία χρόνια σ’ αυτήν τη συμβολική κίνηση περισσότερο από υποχρέωση. Τη Δευτέρα οι καταχρεωμένες αστικές συγκοινωνίες μας (με εξαίρεση το μετρό) θα μπουν ακόμα μερικά εκατομμύρια ευρώ μέσα με την επίγνωση ότι κανείς από τους χιλιάδες ταλαίπωρους οδηγούς δεν πρόκειται να πειστεί να χρησιμοποιήσει λεωφορείο ή τρόλεϊ επειδή μία μέρα το χρόνο δεν θα πληρώσει εισιτήριο.
Υπάρχει μία φαινομενική αντίφαση στη συνεχιζόμενη άρνηση των Αθηναίων να εγκαταλείψουν το αυτοκίνητό τους. Προτιμούν να υποβάλλουν τον εαυτό τους στο καθημερινό μαρτύριο της κίνησης παρά να δοκιμάσουν μία εναλλακτική λύση όπως η συνδυασμένη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Προσωπικά είμαι πανευτυχής που τις τελευταίες εβδομάδες εγκατέλειψα το αυτοκίνητό μου και επέστρεψα στα λεωφορεία και στο μετρό, αλλά δεν αποτελώ καλό δείγμα. Είμαι δημοσιογράφος, επομένως αρχίζω τη μέρα μου σχετικά αργά το πρωί, επομένως δεν έχω ιδέα πώς είναι να ανεβοκατεβαίνεις στα λεωφορεία τις ώρες αιχμής. Ούτε είμαι υποχρεωμένος να καλύπτω μεγάλες αποστάσεις μέσα στην πόλη. Ενας φίλος ο οποίος μένει στα νότια προάστια κι εργάζεται στην Εθνική Οδό, στο ύψος της Μεταμόρφωσης, μου εξηγούσε ότι και να ήθελε να μη χρησιμοποιήσει το Ι.Χ. του δεν έχει επιλογή. Πώς να φτάσει από τη Νέα Σμύρνη στη Μεταμόρφωση με τα ΜΜΜ και το κυριότερο, σε πόση ώρα;
Επομένως δεν είναι τόσο αντιφατικά τα πράγματα. Υπάρχουν πολίτες που είναι πρόθυμοι να αφήσουν το αυτοκίνητό τους αλλά περιμένουν ένα ακόμα σήμα. Να περιμένουν λιγότερο από πέντε λεπτά για το λεωφορείο τους ή αστυνομικούς να περιφρουρούν τους λεωφορειόδρομους. Και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να πληρώσουν το εισιτήριό τους.
No comments:
Post a Comment