«Πράσινη» υποκρισία

• ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ
  

Ξέρετε ποιο είναι το μοναδικό νέο στοιχείο τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πολιτική; Οτι κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του δηλώνει πως διακατέχεται από οικολογικές ανησυχίες! Με άλλα λόγια, ότι το περιβάλλον έγινε της μόδας.

Αν κάποιος, ας πούμε, πρότεινε πριν από μερικά χρόνια να υπάρξει ειδική ενότητα «περιβάλλον» σε συζήτηση πολιτικών αρχηγών, θα τον παρέδιδαν στους κυρίους με τα άσπρα. Ενώ σήμερα το περιβάλλον κατέστη αυτονόητο θέμα συζήτησης όσο η οικονομία και η εξωτερική πολιτική.

Δεν έχω κανέναν λόγο να μη χειροκροτήσω την εξέλιξη. Μπράβο και χίλια μπράβο! Αλλά αυτό δεν διασκεδάζει την καχυποψία μου: πάντα είμαι πολύ επιφυλακτικός όταν μια ευαισθησία εκδηλώνεται με μορφή μόδας. Και επειδή ελάχιστοι πολιτικοί τυχαίνει να δουν το φως στον δρόμο προς τη Δαμασκό όπως ο Απόστολος Παύλος, μάλλον κάποιος δημοσκόπος συνέβη να τους ψιθύρισε στο αφτί ότι «το περιβάλλον πουλάει». Αυτό αφορά την υποκρισία των πολιτικών. Ντύνονται σήμερα οικολόγοι όπως χθες δήλωναν σοσιαλιστές ή εθνικόφρονες. Μια υποκρισία όμως η οποία δεν θα είχε λόγο ύπαρξης χωρίς την υποκρισία των ψηφοφόρων. Οι οποίοι, πλην ελαχίστων πεφωτισμένων που είχαν ανιδιοτελώς και προ πολλού στρατευθεί στην υπόθεση της οικολογίας, ανακάλυψαν το περιβάλλον περίπου όπως ανακαλύπτουν τη φύση: υπό τη μορφή εκδρομής το Σαββατοκύριακο.

Διότι, αν η Ελλάδα διέθετε τόσους ψηφοφόρους με οικολογική συνείδηση, αποκλείεται να είχε τόσα αυθαίρετα, αποκλείεται να ζούσε τόσες πυρκαϊές, αποκλείεται να ήταν τόσο πηγμένη στο σκουπίδι, αποκλείεται να κατοικούσε σε πόλεις που θυμίζουν αχούρια και αποκλείεται να συντηρούσε τόσες παράνομες χωματερές. Ολα αυτά μαζί δεν συμβιβάζονται.

Υπό αυτή την έννοια, η οικολογική συνείδηση μάλλον αναπτύσσεται ως άλλοθι μιας περιβαλλοντικής ασυνειδησίας. Ο ίδιος τύπος που γεμίζει σακούλες και γόπες τη φύση δακρύζει όταν τα δάση καίγονται και ψάχνει έναν «πράσινο» πολιτικό να του ρίξει την ψήφο του. Ο ίδιος τύπος, δηλαδή, που έχει διαλύσει την Ελλάδα κόπτεται για τη διάλυση.

Χαίρομαι λοιπόν που η χώρα μας απέκτησε τόσους οικολόγους. Χαίρομαι που όλα τα κόμματα διαγωνίζονται πλέον στο περιβάλον. Χαίρομαι που υπάρχει και ειδικό κόμμα για όσους θεωρούν ότι η οικολογική ευαισθησία οφείλει να κυριαρχεί όλων των άλλων.

Πιο πολύ θα χαιρόμουν όμως αν αισθανόμουν ότι δεν πρόκειται απλώς για υποκριτικές και περιστασιακές σκοπιμότητες αλλά ότι αυτά σηματοδοτούν ευρύτερες αλλαγές σε κοινωνικές συμπεριφορές και αξίες. Προς το παρόν, δεν βλέπω να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

• Ι. Κ. Πρετεντέρης | TO BHMA, Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009