Sunday, July 1, 2012

Πολλά «μπορεί», αλλά λίγα «πρέπει»: Η ελλιπής περιβαλλοντική συμφωνία του Ρίο





Η υπογραφή μίας συμφωνίας σημαίνει πρόοδο στο συγκεκριμένο τομέα. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Συνόδου Ρίο+20, χάρη στην κοινή ανακοίνωση που σηματοδότησε τη λήξη της και ήταν γεμάτη υπεκφυγές και συμβιβασμούς. Κρυμμένες ανάμεσα στις κοινοτοπίες της προσωρινής συμφωνίας, που είχε τίτλο «Το Μέλλον που Θέλουμε», βρίσκονταν ορισμένες καλές ιδέες και δεσμεύσεις. Μία από αυτές έχει να κάνει με την επινόηση νέων περιβαλλοντικά ευαίσθητων αναπτυξιακών προτύπων σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η διατροφική ασφάλεια, που θα αντικαταστήσουν τους Στόχους της Χιλιετίας. Η συμφωνία προσέφερε επίσης μικρή ώθηση προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των επιδοτήσεων για τα ορυκτά καύσιμα.

Παρά τις ασφυκτικές πιέσεις από τους Πράσινους και της ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι πετρελαιοπαραγωγοί εξαφάνισαν τα θετικά αυτά εδάφια μέσα σε πλήθος άσχετων θεμάτων, καθιστώντας τα ανίσχυρα. Το σχέδιο απόφασης καλεί απλά τις κυβερνήσεις να «εξετάσουν τις δυνατότητες εξορθολογισμού των αναποτελεσματικών επιδοτήσεων ορυκτών καυσίμων κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προστατεύονται οι φτωχές κοινότητες».
Αλλα σχέδια προτάσεων υπέστησαν και αυτά ανάλογη «εξασθένιση». Απόφαση για διαχείριση των παγκόσμιων ωκεανών αναβλήθηκε για τρία χρόνια. Οι επικριτές της συνόδου υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ εμπόδισαν προσπάθεια ανακήρυξης του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ σε υπηρεσία του Οργανισμού.
Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση WWF, η αρχική εκδοχή της απόφασης περιελάμβανε τη λέξη «ενθαρρύνουν» 50 φορές και την πρόταση «πρόκειται να» μόλις πέντε φορές, η λέξη «στήριξη» έκανε την εμφάνισή της 99 φορές, ενώ η λέξη πρέπει» μόλις τρεις. Μετά την έγκριση του προσχεδίου, στις 19 Ιουνίου, η επίτροπος Κλιματικής Αλλαγής της ΕΕ Κόνι Χέντεργκορντ, έγραφε στο λογαριασμό της του Twitter: «Κανείς δεν έμεινε ικανοποιημένος από το τελικό κείμενο».
Πρόσφατες σύνοδοι του ΟΗΕ για το περιβάλλον υπογράμμισαν τη δυσκολία επίτευξης συμφωνιών μεταξύ τόσο πολλών κρατών. Η κρίση χρέους στην Ευρώπη κατέστησε τη σύνοδο αυτή ακόμη πιο δύσκολη. Ορισμένοι, όμως, ήλπιζαν ότι η σύνοδος Ριο+20 θα ήταν διαφορετική.
Οι μνήμες της συνόδου του Ρίο το 1992, που οδήγησε σε σημαντικές περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία της βιοποικιλότητας, είχαν ενισχύσει τις προσδοκίες για τη φετινή σύνοδο και όξυναν ακόμη περισσότερο την απογοήτευση για την έλλειψη αξιόπιστων πρωτοβουλιών.
www.kathimerini.gr με στοιχεία από The Economist

No comments: