Όταν η καρδιά επιλέγει χωρίς να ρωτήσει, σημαδεύει μια ψυχή παντοτινά.

Γράφει η Χαρά Καπ

Για αυτούς τους παλιούς ξεχασμένους έρωτες. Για αυτούς τους παρεξηγημένους χρόνους. Για αυτούς τους ψυχικά ζωντανούς. Τους ανεκπλήρωτους αλλά και τους ματαιόδοξους. Για όλους αυτούς που κομμάτιασαν την ψυχή και σημάδεψαν την καρδιά μας αιωνίως… ναι για αυτούς θα γράψω… τους αληθινούς έρωτες που κρατάνε στο χρόνο, δεν φθείρονται, ούτε δοκιμάζονται. Αυτοί οι ανεξίτηλοι έρωτες που γίνονται μεγάλες ιστορίες αγάπης και μαθήματα ζωής. Αυτοί που δέχονται τον σεβασμό και τον θαυμασμό. Αυτοί οι ¨εξωπραγματικοί¨ έρωτες που μοιάζουν με τον γόρδιο δεσμό…

Το ρητό παραπάνω αποτελεί ένα ερώτημα που σε όλους τους ανθρώπους έχει περάσει έστω μια φορά από το μυαλό. Γιατί να φεύγουν άραγε οι άνθρωποι; Γιατί να τελειώνει ένας έρωτας που θεωρείται μοναδικός και παντοτινός;

Όλοι μετά από έναν μεγάλο έρωτα πληγωνόμαστε, κλεινόμαστε, απογοητευόμαστε και αλλάζουμε. Δεν κοιτάμε την καλή πλευρά και κακολογούμε την ζωή που περάσαμε με αυτόν τον άνθρωπο.

περισσότερα στο Όταν η καρδιά επιλέγει χωρίς να ρωτήσει, σημαδεύει μια ψυχή παντοτινά.