ΠΕΙΝΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΞΑΝΟΜΑΣΤΕ

Η επισιτιστική κρίση επαναφέρει τις ανησυχίες για την αύξηση του πληθυσμού

Καταμεσής του πανικού για τη ραγδαία αύξηση της τιμής του ρυζιού και των ανησυχιών για το κατά πόσο οι Φιλιππίνες, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ρυζιού, μπορούν να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες ποσότητες, τα αποτελέσματα της απογραφής δείχνουν ως υπαίτιο έναν αιώνιο ένοχο: τον υπερπληθυσμό. Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται στα 89 εκατομμύρια, βάσει της απογραφής του περασμένου Αυγούστου, από 77 εκατομμύρια το 2000. Αυτό σημαίνει ετήσια πληθυσμιακή αύξηση 2%. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν μάλιστα ότι το μέγεθος είναι ακόμα μεγαλύτερο καθώς δεν έγινε σωστή απογραφή στο φτωχό πληθυσμό.

Κάθε ώρα που περνάει, η χώρα έχει να θρέψει 200 επιπλέον στόματα, ενώ ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός εξ αυτών γεννιούνται στην φτώχεια. Άλλα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα έχει αυξηθεί κατά 16% από το 2003, στους 28 εκατομμύρια.

Περισσότεροι άνθρωποι σημαίνει περισσότερα σπίτια, που με τη σειρά του σημαίνει λιγότερη καλλιεργήσιμη γη. Η κυβέρνηση αυτό το μήνα επέβαλε προσωρινή απαγόρευση οικοδόμησης σε γεωργικές εκτάσεις, καθώς εντείνει την προσπάθεια της για την επίτευξη της αυτάρκειας στον τομέα του ρυζιού.

Για χρόνια οι φτωχοί κάτοικοι της χώρας βασίζονται σε εξωτερική βοήθεια για να ικανοποιήσουν τις επισιτιστικές ανάγκες τους. Στη χώρα επίσης εφαρμόζονται και ορισμένα προγράμματα για τη διάδοση της χρήσης της αντισύλληψης. Ωστόσο τα προγράμματα αυτά δεν φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα λόγω της αύξησης του πληθυσμού. Κάθε χρόνο γίνονται περίπου 500.000 εκτρώσεις.

Η συζήτηση για το αν η αύξηση του πληθυσμού είναι η πρωταρχική αιτία της φτώχειας και της υπανάπτυξης που μαίνεται στις Φιλιππίνες για χρόνια. Η χώρα έχει αρκετή γη και άλλους φυσικούς πόρους για να στηρίξει τις τροφικές ανάγκες του πληθυσμού. Αλλά η ταχεία αύξηση του πληθυσμού κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών δείχνουν ότι η ευρύτερη διάθεση της αντισύλληψης περιορίζει την αύξηση του πληθυσμού. Το Τιμόρ, άλλη μια φτωχή καθολική ασιατική χώρα αποτελεί μια ακραία περίπτωση: σχεδόν καμία χρήση αντισυλληπτικών με μια έκρηξη των γεννήσεων. [The Economist, Η Καθημερινή, 8/5/2008]