"Εχει πληγεί ανεπανόρθωτα ο Πηνειός"

• Ο Πηνειός μαζί με άλλα ποτάμια και λίμνες στην Ελλάδα προστίθεται με σταθερό και συστηματικό τρόπο στη λίστα των υδατικών συστημάτων που έχουν "πληγεί" σχεδόν ανεπανόρθωτα σύμφωνα με την εκτίμηση επίκουρου καθηγητή. Ο Πηνειός ποταμός, ο οποίος διασχίζει το θεσσαλικό κάμπο υδρεύοντας δεκάδες πόλεις και αρδεύοντας χιλιάδες καλλιέργειες, έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα, και τα νερά του είναι ακατάλληλα για οποιαδήποτε χρήση, υποστηρίζει, ο Νικήτας Μυλόπουλος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

• Ο Πηνειός, όπως αναφέρει ο επιστήμονας, μαζί με άλλα ποτάμια και λίμνες στην Ελλάδα προστίθεται με σταθερό και συστηματικό τρόπο στη λίστα των υδατικών συστημάτων που έχουν "πληγεί" σχεδόν ανεπανόρθωτα καθώς υφίσταται σήμερα τις συνέπειες της μακροχρόνιας επιθετικής, αλλά και ταυτόχρονα στρεβλής αναπτυξιακής πολιτικής, που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα στον τομέα της γεωργίας.

• "Το υδατικό δυναμικό του δέχεται εδώ και σαράντα χρόνια τη μεγαλύτερη ανθρωπογενή πίεση για την κάλυψη αρδευτικών αναγκών, συγκριτικά με τα υπόλοιπα διαμερίσματα της χώρας, και αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της αδιέξοδης και εχθρικής προς το περιβάλλον πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών, έχοντας φτάσει να καταναλώνει το 25% του νερού που καταναλώνεται σε όλη τη χώρα", αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μυλόπουλος.

• Ο Πηνειός, ένας από τους πιο σημαντικούς ελληνικούς ποταμούς, με τη μεγαλύτερη υδρολογική λεκάνη (έκτασης 9.747 m²), είναι η πιο εμφανής απόδειξη της διατάραξης του υδατικού ισοζυγίου της λεκάνης αυτής, με εντονότατα τα σημάδια τόσο της μείωσης της παροχής του όσο και της ποιοτικής υποβάθμισης των νερών του, καθώς λειτουργεί ως αποδέκτης κάθε είδους αποβλήτων, επισημαίνει ο κ. Μυλόπουλος, διευκρινίζοντας πως το ποσοτικό με το ποιοτικό πρόβλημα είναι αλληλένδετα.

• Το περιβαλλοντικό αυτό αδιέξοδο, σύμφωνα με τον κ. Μυλόπουλο, είναι σαφές ότι οφείλεται στην κυρίαρχη αντίληψη για την υδατική και γενικότερα περιβαλλοντική πολιτική και εκτιμά ότι "είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να ενστερνιστούμε μία νέα ηθική στις σχέσεις μας με τα φυσικά συστήματα της γης, με τα άλλα είδη, αλλά και μεταξύ μας".