GREENPEACE: «Ενεργειακή επανάσταση- όχι πυρηνικά»

• Βελτιώνεται κάθε χρόνο η... ρητορική του διεθνούς οργανισμού ενέργειας για το κλίμα, χωρίς όμως να συμβαίνει το ίδιο και με τις λύσεις που δίνει για τη αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, καθώς στο «World Energy Outlook 2009» δεσπόζει η πρόταση για χρήση πυρηνικής ενέργειας.

Η έκκληση του διεθνούς οργανισμού (ΙΕΑ) ενόψει Κοπεγχάγης για την αντιμετώπιση του προβλήματος βασίζεται σε τεχνολογίες όπως η πυρηνική ενέργεια και η δέσμευση και αποθήκευση του άνθρακα (CCS), τις οποίες η Greenpeace χαρακτηρίζει «αδόκιμες» και επικίνδυνες.

Το προτεινόμενο «κλιματικό σενάριο» που προβλέπει σταθεροποίηση της ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης CO2 στα 450 μ.α.ε. (μέρη ανά εκατομμυριοστό) είναι το πολιτικά αποδεκτό, λέει ο Δημήτρης Ιμπραήμ από το ελληνικό γραφείο της περιβαλλοντικής οργάνωσης, αλλά είναι πλέον αμφισβητήσιμο. «Είναι αμφισβητήσιμο -από την επιστήμη- το επίπεδο ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης CO2 που θα συγκρατήσει την άνοδο της θερμοκρασίας στους 2oC».

Απέναντι στην τεχνολογία CCS, «που δεν έχει αποδειχθεί σε βιομηχανική κλίμακα, εμείς αντιπροτείνουμε ως διεθνής οργάνωση την "ενεργειακή επανάσταση", όπως αυτή αποτυπώνεται στην έκθεση που έχουμε δώσει προ καιρού στη δημοσιότητα και βασίζεται σε αποδεδειγμένες και βιώσιμες λύσεις», όπως η μεγιστοποίηση των ανανεώσιμων πηγών, στην εξοικονόμηση ενέργειας, που επιτυγχάνει ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Για παράδειγμα: Ο World Energy Outlook στις προτάσεις-θέσεις του κάνει λόγο για μείωση των εκπομπών CO2 από τον ενεργειακό τομέα σε 26,4 γιγατόνους έως το 2030, ενώ η Greenpeace στην έκθεσή της μιλά για μείωση διοξειδίου του άνθρακα σε 20,9 γιγατόνους έως το 2030 στον ίδιο τομέα. Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση τεχνολογιών όπως η πυρηνική ενέργεια και η CCS, οι θέσεις των δύο είναι διαμετρικά αντίθετες, αφού η οικολογική οργάνωση δεν κάνει καμία αναφορά σε CCS και ζητεί την κατάργηση της πυρηνικής.

Η Greenpeace εμμένει στην άποψή της ότι «η προβλεπόμενη ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας στα εναλλακτικά σενάρια είναι εξίσου ανεδαφική, καθώς απαιτεί την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού κάθε μήνα από σήμερα έως το 2030. Πρόκειται, όπως υποστηρίζεται, για έναν στόχο οικονομικά ανέφικτο, επικίνδυνο και σε κάθε περίπτωση μακριά από τις δυνατότητες της πυρηνικής βιομηχανίας».

• ΦΙΛΗΣ ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009