21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ

Δεν έχω πρόχειρο να το παραθέσω ένα εκπληκτικό ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940), που περιέχεται στο μοναδικό εκείνο βιβλίο του, τα Ψηλά βουνά - μιλώ για την "Κατάρα του πεύκου" (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο του):

Γιάννη γιατί έκοψες το πεύκο
γιατί, γιατί;
Αέρας λέει θα 'ναι ο Γιάννης
και περπατεί..

Δεν θυμάμαι όλους τους στίχους - έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε! Όμως ακόμη μου κάνει εντύπωση ότι ο Παπαντωνίου σε μια εποχή που δεν υπήρχε η "μόδα" της οικολογικής ευαισθητοποίησης και η περιβαλλοντική συνείδηση δεν απασχολούσε τον κόσμο, αυτός διείδε αυτό που σήμερα βασανίζει την ανθρωπότητα και περισσότερο τον τόπο μας. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτό που συνέβη πέρυσι στην Πελοπόννησο, στην Εύβοια και αλλού. Κάηκαν τα δάση μας, το οξυγόνο μας, το μέλλον του τόπου! Κάποτε δεν καίγονταν τα δάση, παρότι οι άνθρωποι μένανε στα δάση, κοιμόντουσαν εκεί τα βράδια, άναβαν φωτιές για μαγείρεμα και τυροκομιό... Κι όμως ουδέποτε έγινε το κακό που τα τελευταία χρόνια κατατρώγει το φυσικό περιβάλλον... Αυτά βέβαια συνέβαιναν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του εξήντα οπότε κι άρχισε η εσωτερική κι εξωτερική μετανάστευση. Εγκαταλείφθηκαν τα χωριά, ερήμωσαν, κι εκείνοι που ζούσαν εκεί και δούλευαν στα δάση, πλέον έφυγαν... Τότε οι άνθρωποι πρόσεχαν, αγαπούσαν τον τόπο. Σήμερα παντού έχουν ξαμολυθεί κερδοσκόποι και διάφοροι προβοκάτορες...