ΟΙ ΚΑΛΟΙ, ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ G8

Χρειάζεται υπουργείο Περιβάλλοντος;

Ν. Σ. ΜΑΡΓΑΡΗΣ, Το ΒΗΜΑ, 13/07/2008

Ηταν Μάιος, πριν από μερικά χρόνια, στο χωριό Μηλιές του Πηλίου, όταν οι χωριανοί διαπίστωσαν ότι το κεντρικό μπακάλικο πουλούσε μήλα Χιλής:

• Μήλα Χιλής στις Μηλιές;

Οι αγροτοπατέρες συνδικαλιστές άρχισαν τις διαμαρτυρίες και, προφανώς, επεδίωκαν να σταματήσουν οι εισαγωγές. Και, φυσικά, αυτός που έφταιγε ήταν η παγκοσμιοποίηση που στερεί από τους φτωχούς αγρότες μας εισόδημα. Τα μήλα στην περιοχή μαζεύονται Οκτώβριο και στη συνέχεια μπαίνουν στα ψυγεία. Δηλαδή τον Μάιο έχουν περάσει επτά μήνες από την εποχή που τα μαζέψαμε. Οταν όμως εμείς έχουμε καλοκαίρι, στο Νότιο Ημισφαίριο και στη Χιλή έχουν χειμώνα. Εκεί επομένως τα μήλα ωριμάζουν τον Απρίλιο. Δηλαδή τα μήλα Χιλής στις Μηλιές ήταν φρεσκότατα. Μόλις τα είχαν μαζέψει από τα δέντρα.

Με απλά λόγια η σύγχρονη πρόοδος της τεχνολογίας και των μεταφορών κάνει τις μετακινήσεις αυτές κάτι φυσιολογικό. Και οι έλληνες μηλοπαραγωγοί αντί να φωνάζουν για τα μήλα Χιλής τον Μάιο καλό θα είναι να σκέφτονται εξαγωγές των δικών τους στη Χιλή τον Νοέμβριο. Είναι ένα απλουστευμένο παράδειγμα ενός αποτελέσματος της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα της τεχνολογικής εξέλιξης. Το να είμαστε λοιπόν υπέρ ή εναντίον της παγκοσμιοποίησης, που προχωρεί μόνο σε συνθήκες ελευθερίας, είναι το ίδιο σαν να είμαστε εναντίον ή υπέρ φυσικών φαινομένων όπως η βροχή ή ο άνεμος.

---

Οι ισχυροί του κόσμου δεν παίζουν με τα... φτυαράκια τους. Φυτεύουν δέντρα στο Τογιάκο του Χοκάιντο της Ιαπωνίας στο περιθώριο της συνόδου του G8

---

Οσο επομένως αναπτύσσονται ραγδαία η τεχνολογία και οι επικοινωνίες, τόσο το περιβάλλον ευνοείται. Το αν αντιμετωπίζονται προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή δεν οφείλεται ούτε στην τεχνολογία ούτε στη ραγδαία βελτίωση των επικοινωνιών αλλά στα λάθη που έγιναν μέχρι τώρα λόγω αγνοίας. Οταν οι ηγέτες των πλουσιότερων κρατών του κόσμου συναντιούνται - ας σημειωθεί ότι όλοι είναι εκλεγμένοι! -, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δημιουργείται αυτός ο ορυμαγδός των διαδηλώσεων ομάδων, που κατά τη γνώμη μου θυμίζουν περιφερόμενο τσίρκο. Τι ακριβώς επιθυμούν όταν διαφωνούν με την πρόταση των G8 για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 50% ως το 2050; Ποια είναι η δική τους πρόταση; Είναι ή δεν είναι μια έκφραση της παγκοσμιοποίησης η περίφημη σύμβαση του Κιότο;

Προσωπικά πιστεύω ότι η συζήτηση για το περιβάλλον και τη φτώχεια - επίσης πρόβλημα του κοινωνικού περιβάλλοντος - δεν θα μπορούσε να προχωρήσει χωρίς παγκόσμια ενημέρωση και λήψη των κατάλληλων μέτρων. Τα οποία παράγονται από τους επιστήμονες και όχι από τους ακτιβιστές, των οποίων η άρνηση και οι μονομανίες - φανατισμένοι σαν καλόγεροι του Μεσαίωνα - συχνά οδηγούν στη δημιουργία νέων προβλημάτων αντί να λύνουν τα παλαιότερα.

Και, βέβαια, όπως όλες οι ελληνικές πορείες τελειώνουν μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία, έτσι και για την κλιματική αλλαγή κοντεύουμε να πιστέψουμε ότι οι μόνοι που φταίνε είναι οι κακοί Αμερικανοί. Οι οποίοι σε κρατικό επίπεδο μπορεί να μην υπέγραφαν τη σύμβαση του Κιότο, αλλά αν πάμε σε επίπεδο Πολιτειών θα δούμε ότι σε κάποιες από αυτές, όπως η Καλιφόρνια, έχουν ληφθεί τέτοια μέτρα που αν τα εφαρμόζαμε εμείς - που υπογράψαμε τη σύμβαση αλλά το τι κάνουμε είναι αλλού παπά Ευαγγέλιο - θα είχαμε γίνει Ελβετία. Η οποία, βέβαια, όπως και η Σουηδία και η Γαλλία, δεν προστατεύει όσο εμείς το περιβάλλον, μια και χρησιμοποιεί πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής (πάνω από το 50% οι δύο πρώτες, 75% η Γαλλία), τα οποία εμείς, στο πλαίσιο των αποφάσεων των ακτιβιστών, τα αποκλείουμε γεμίζοντας την ατμόσφαιρά μας με χιλιάδες τόνους διοξειδίου του άνθρακα.

• Ο κ. Νίκος Σ. Μάργαρης είναι καθηγητής του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του «National Geographic».