Saturday, August 30, 2008

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ: Η ΠΛΗΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ «ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ»

Απουσιάζει παντελώς η πολιτική βούληση για ουσιαστική αντιστροφή του κλίματος

Tου Νικου Βατοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Σάββατο, 30 Aυγούστου 2008

Βλέπω με ικανοποίηση, αλλά περισσότερο με απορία, ότι υπάρχουν ακόμη επενδύσεις, κυρίως από πλευράς ξενοδοχειακών ομίλων, στην περιοχή της Ομόνοιας. Σκέφτομαι όσους ακόμη ελπίζουν ή έστω όσους πιστεύουν ότι έχουν ακόμη οικονομικό συμφέρον να βρίσκονται στην Ομόνοια. Περισσότερο σκέφτομαι τους τουρίστες που, αιφνιδιασμένοι, βρίσκονται σε αυτό το κέντρο της Αθήνας, «δυο βήματα από την Ακρόπολη». Πιο πολύ, όμως, θλίβομαι για την ίδια την Αθήνα, την ιστορική της διαδρομή και την κατάντια της Ομόνοιας. Πέρα από θλίψη, αισθάνομαι και οργή, που, όπως διαπίστωσα, διακατέχει μεγάλο μέρος συμπολιτών μας. Οργή για την αδιαφορία της Πολιτείας. Για την αδυναμία διαχείρισης στοιχειωδών υποχρεώσεών της (όπως η καθαριότητα και το πράσινο). Για την απουσία ενός οράματος και στρατηγικού στόχου.

Η κατρακύλα της Ομόνοιας στη σημερινή κατάσταση είναι όχι μόνο προσβολή στην ίδια την πόλη, αλλά και στους ανθρώπους που έχουν τις επιχειρήσεις τους στην ευρύτερη περιοχή. Είναι προσβολή στους πολίτες και ντροπή για την ελληνική πρωτεύουσα να παρουσιάζει ως κεντρική πλατεία μια τσιμεντένια πλατφόρμα γεμάτη σκουπίδια και ασχήμια. Η Ομόνοια απασχολεί σε επίπεδο ιδεών και προτάσεων πολλούς αρχιτέκτονες, πολεοδόμους και μελετητές. Δυστυχώς, δεν απασχολεί τις αρχές, που, αντιθέτως, εκτοξεύουν πυροτεχνήματα, όπως την πεζοδρόμηση της Αθηνάς, λες και αυτή είναι η προτεραιότητα της περιοχής.

Πότε περπάτησαν στην Ομόνοια για τελευταία φορά, ο δήμαρχος, οι υπουργοί, οι βουλευτές συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης; Τι καλά θα ήταν να είχαν επαφή με την πραγματικότητα της Αθήνας, που προκαλεί απογοήτευση στους πολίτες.

Ας αρχίσουμε από τα απλά. Ποιες είναι οι πρακτικές προσεγγίσεις στο ζήτημα; Η διάγνωση της παθογένειας είναι το έναυσμα. Η βροχή των ιδεών το αποτέλεσμα. Η πράξη, το ζητούμενο.

No comments: