Tου Θανου Oικονομοπουλου, Η Καθημερινή, Σάββατο, 22 Nοεμβρίου 2008
Έχουν και την... καλή τους πλευρά αυτές οι 24ωρες και 48ωρες απεργίες των εργαζομένων στο μετρό: επιβεβαιώνουν έμπρακτα αυτό που όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας έχουμε διαπιστώσει σχεδόν από την πρώτη μέρα λειτουργίας του μέσου, πως δηλαδή το μετρό όχι μόνο έκανε την καθημερινότητά μας καλύτερη, αλλά αποτελεί και τη μονοδρομική λύση για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού χάους που επικρατεί στους δρόμους του Λεκανοπεδίου. Και που με μαθηματική ακρίβεια θα γίνεται χειρότερο από χρόνο σε χρόνο. Στα ύψη η ταλαιπωρία το τελευταίο διήμερο, από τη νέα απεργία, τριπλάσιος ο χρόνος για τις μετακινήσεις, αφού το «πήξιμο» στο κέντρο εν ριπή οφθαλμού επεκτείνεται σε όλη την έκταση της... ξεχειλωμένης Αθήνας.
Και να σκεφθεί κανείς πως απεργούσε μόνο το μετρό, όχι και ο ηλεκτρικός, το άλλο βασικό «μέσο σταθερής τροχιάς» (είναι και το περιορισμένο τραμ), που δέχεται και αυτός ένα πολύ μεγάλο μέρος του καθημερινού μεταφορικού φόρτου και που με μεγάλη χαρά μαθαίνουμε πως σχεδιάζεται να επεκταθεί και αυτός – και ελπίζουμε να... ζήσουμε και να χαρούμε αυτήν την επέκταση! Το μετρό, με πολιτική ευθύνη κάμποσων κυβερνήσεων από τα παλιά, άργησε να μπει στην αθηναϊκή ζωή. Υπόγειο, διαθέτουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εδώ και δεκαετίες – κάποιες από τον... προ-προηγούμενο αιώνα. Και το δίκτυό του το επεκτείνουν συνεχώς, με συνέπεια, προς τις «νέες οικιστικές περιοχές», ακόμη και σε «δορυφορικές πόλεις» των μεγαλουπόλεων που αποφορτίζουν την πληθυσμιακή επιβάρυνση.
Εχουμε μάθει (μας έχουν μάθει!) να γκρινιάζουμε διαρκώς – να λέμε όμως και το σωστό: άργησε πολύ το μετρό να ’ρθει στην Αθήνα, από τότε που ήρθε όμως γίνονται επεκτάσεις του. Το υπάρχον σήμερα δίκτυο δεν είναι επαρκές για τις ανάγκες της πρωτεύουσας, αλλά γίνονται σχέδια «απλώματός» του. Το ζητούμενο είναι, σε αυτό το μεγάλο έργο της πλήρους ανάπτυξης του μετρό, να μη σημειωθούν οι... συνήθεις νεοελληνικές ολιγωρίες, αναβολές και καθυστερήσεις. «Εργαλεία» για την ταχεία επέκταση του μετρό υπάρχουν: αυτοχρηματοδοτήσεις με παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του μέσου, «συμπράξεις δημόσιου με ιδιωτικό τομέα» κ.λπ. Τέτοια εργαλεία όχι μόνο ήδη χρησιμοποιούνται, αλλά και πλέον δεν «προκαλούν» την κοινωνία...
Μπορούμε, κάλλιστα, να χρησιμοποιήσουμε ως πρότυπο το «Tube» του Λονδίνου. Που επεκτείνεται σε μια περιφέρεια... εκατοντάδων τετραγωνικών μιλίων, συνδέει συνοικίες και «πόλεις δορυφόρους», όχι μόνο με το κέντρο αλλά και μεταξύ τους –και ας απέχουν μέχρι και 70 μίλια!–, έχει αναλάβει να μεταφέρει από και προς τα αεροδρόμια της λονδρέζικης πρωτεύουσας εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες και μετακινούμενους καθημερινά. Ποιο το «πρόβλημά» μας να... τραβήξουμε τις γραμμές του μετρό μέχρι το Καπανδρίτι (ακόμη και πιο πέρα – έτσι δημιουργούνται «ελκυστικές περιπτώσεις» για ουσιαστική αποκέντρωση με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης), να φτιάξουμε κι εμείς ένα πυκνότατο και «εμπλεκόμενο» δίκτυο; Ποιος θα αποφασίσει να πάρει το Ι.Χ. του από την, λ.χ., Πεντέλη, για να κάνει... μιάμιση ώρα να κατέβει στο κέντρο, όταν θα μπορεί να πάρει το μετρό, και σε 20 λεπτά να βρίσκεται στο γραφείο του;
Γίνεται (ατελώς, μέχρι στιγμής...) κάποια προσπάθεια «διαδικτύωσης» των διαφόρων μέσων μαζικής μεταφοράς, ώστε λεωφορειακές «κάθετες» γραμμές να φέρνουν κόσμο στους «κόμβους» του μετρό. Να γίνει συστηματικότερη δουλειά. Εν ανάγκη, να επιτραπεί (δίχως τα γραφειοκρατικά εμπόδια που σήμερα υπάρχουν) στους διάφορους δήμους να εγκαταστήσουν δικές τους «δορυφορικές» δημοτικές συγκοινωνίες, που θα μεταφέρουν κόσμο στους σταθμούς του μετρό.
Το «χάος» που ζούμε καθημερινά (ακόμη και με κανονική λειτουργία του μετρό...) θα διογκούται με γεωμετρική πρόοδο χρόνο με τον χρόνο – θεωρητικά «μια μέρα» θα... πεθαίνουμε εγκλωβισμένοι μέσα στα Ι.Χ. μας, επειδή δεν θα έχουμε... χώρο να ανοίξουμε τις πόρτες και να βγούμε έξω!
Καλό Σαββατοκύριακο – κι από Δευτέρα... τις γούνες!
No comments:
Post a Comment