Το περιβάλλον θέλει στόχους

Οι ανακοινώσεις της υπουργού Περιβάλλοντος κ. Τίνας Μπιρμπίλη ήταν ακριβώς αυτές που θα περίμενε ένας ακτιβιστής:

- Αναστολή του δασοκτόνου νόμου του ΠΑΣΟΚ του 2003 (έστω κι αν η καταστροφή των δασών δεν είχε εμποδισθεί από τον προηγούμενο και πολύ αυστηρότερο νόμο).

- Κρησάρα στις οικοδομικές άδειες στα καμένα (ήτοι απλώς καθυστέρηση των οικοδομικών εργασιών αφού στην πράξη είναι εξαιρετικά απίθανο να τεθεί και το παραμικρό ζήτημα ακυρότητας).

- Εμπλοκή στο όλο ζήτημα του Κτηματολογίου (αλλά σε ποια κατεύθυνση, δηλαδή με ποιον «οδηγό», ποιο Ρυθμιστικό και (γενικότερα) ποιο Χωροταξικό);

Και τέλος, πολιτική βούληση για την ενεργοποίηση της λυδίας λίθου του δασικού ζητήματος, δηλαδή του Δασολογίου και των δασικών χαρτών με διαδικασίες-εξπρές. Μακάρι, αυτό είναι όντως το ζητούμενο.

Πάντως οι δασικοί χάρτες για την υπόλοιπη Αττική είναι εδώ και χρόνια έτοιμοι αλλά δεν έχουν αναρτηθεί. Για παράδειγμα μόνο στη Σαλαμίνα εκκρεμούν περίπου 20.000 ενστάσεις πολιτών.

Η νέα και δραστήρια υπουργός λέει αυτά που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δύο τρεις δεκαετίες. Χρειάζονται και άλλα: Για παράδειγμα τι πρέπει να γίνει τώρα με τις διαμορφωμένες «Ανθούσες» με ποιους και από ποιους; Από τους... επιθεωρητές περιβάλλοντος; Ποιος μηχανισμός -πέραν της διαλυμένης Δασικής η οποία μάλιστα υπάγεται σε άλλο υπουργείο ή στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης- μπορεί να κρίνει τι κτίζεται και τι όχι ή τι είναι δάσος και τι δασική έκταση;

Η κ. Μπιρμπίλη προφανώς έχει τη βούληση να «ζεύξει τον Ελλήσποντο» αλλά η τρικυμία δεν αντιμετωπίζεται με το μαστίγιο. Θέλει πολιτική: Συμμαχίες, συμβιβασμούς και ανατροπές. Και κυρίως στόχο: Ποια θέλουμε να είναι η Ανατολική Αττική; Πού θα σταματήσει η Πόλη; Και με ποια κίνητρα; Το ζήτημα της προστασίας των δασών στην Ελλάδα δεν αφορά το φυσικό αλλά πρωτίστως το δομημένο περιβάλλον...

• Του Τακη Kαμπυλη, Η Καθημερινή, 27/10/2009