The New York Times
Η πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού μεγαλώνει και οι συνέπειές της παραμένουν απροσδιόριστες, αλλά παραδόξως οι κάτοικοι του Πρινς Ουίλιαμ Σάουντ ήδη τις γνωρίζουν. Αλλωστε, οι ίδιοι ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν την τραγωδία της 24ης Μαρτίου 1989, όταν εξώκειλε το «Εξόν Βαλντέζ», προκαλώντας μια πρωτοφανή οικολογική καταστροφή. Από το τάνκερ διέρρευσαν έντεκα εκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου, που ρύπαναν τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής και προκάλεσαν το θάνατο χιλιάδων πτηνών, ενυδρίδων, ακόμα και φαλαινών. Βέβαια, η διαρροή σταμάτησε λίγες ημέρες αργότερα, αλλά οι ζημιές που προκλήθηκαν δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ. Η αλιεία στην περιοχή ανήκει πλέον στο παρελθόν, ενώ οι αυτοκτονίες, οι πτωχεύσεις οικογενειών και η πικρία που νιώθει ο κόσμος εκτινάχθηκαν.
Πολλοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, αλλά και λίγοι γιγάντωσαν τις περιουσίες τους βοηθώντας στον καθαρισμό της κηλίδας. Σήμερα, πολλοί ψαράδες εκπαιδεύονται πλέον και αμείβονται από τις πετρελαϊκές εταιρείες για να μάθουν με ποιον τρόπο πρέπει να αντιδράσουν σε περίπτωση μιας ανάλογης καταστροφής.
Περισσότερο όμως από όλα, ο κόσμος στην Κορντόβα της Αλάσκας θέλει να προχωρήσει, να αλλάξει σελίδα. Η πόλη ακόμα αναζητεί τρόπους για να διαχειριστεί το γεγονός που καθόρισε την ίδια την ύπαρξή της στα μάτια του έξω κόσμου. Τα μαθήματα του τραγικού γεγονότος εξακολουθούν να είναι ζωντανά. Οι κάτοικοι που έζησαν τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής του «Εξόν Βαλντέζ» νιώθουν συμπόνοια για όσους ζουν σήμερα κοντά στη μεγάλη πετρελαιοκηλίδα του Κόλπου του Μεξικού και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν καλύτερα· ίσως να τους βοηθήσει το ότι δεν είναι τόσο απομονωμένοι εκεί, στις ακτές της Λουιζιάνας όσο ήταν οι ίδιοι στην Αλάσκα. Ισως εκεί η οικονομία να ανθέξει το πλήγμα της οικολογικής καταστροφής. Ισως και τα πιο θερμά νερά να βοηθήσουν στη διάλυση του πετρελαίου.
Ομως, οι άνθρωποι στην Αλάσκα γνωρίζουν ότι για ορισμένους συμπατριώτες τους τώρα ξεκινά μια περιπέτεια που δεν θα έχει σαφές ή οριστικό τέλος.
No comments:
Post a Comment